Προσαρμογή στην Κέιπ Τάουν: Απρόσμενες Διαφορές και Καθημερινές Εκπλήξεις στη Νότια Αφρική
Ο αρραβωνιαστικός μου κι εγώ έχουμε πλέον εγκατασταθεί στην Κέιπ Τάουν, αν και η αρχική μας προσαρμογή κάθε άλλο παρά ομαλή ήταν. Χρειάστηκε αρκετός καιρός για να αποκτήσουμε σύνδεση WiFi, ένα αγαθό που θεωρούσαμε αυτονόητο, αλλά επιτέλους έχουμε, ακόμα κι αν είναι συχνά ασταθές και αργό. Η εξάρτησή μας από το διαδίκτυο έγινε εμφανής από την πρώτη στιγμή, καθώς περάσαμε αρκετά ανήσυχα βράδια παρακολουθώντας ένα από τα τέσσερα κανάλια που μπορούσαμε να πιάσουμε ή επιστρέφαμε από τις εκδρομές μας με πληθώρα ερωτήσεων που δεν μπορούσαμε να απαντήσουμε, αφού ο “θείος Google” ήταν άφαντος. Ίσως αυτό να είναι και καλό για εμάς, μια ευκαιρία να αποσυνδεθούμε και να ζήσουμε πιο αργά, να παρατηρήσουμε τον κόσμο γύρω μας με διαφορετικό τρόπο.
Πέρα από το γεγονός ότι χρειάστηκαν αιώνες (ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε) για να αποκτήσουμε μια λειτουργική σύνδεση στο διαδίκτυο στο διαμέρισμά μας, υπάρχουν κάποιες σημαντικές διαφορές μεταξύ της Κέιπ Τάουν και των Ηνωμένων Πολιτειών, οι οποίες έγιναν αμέσως αισθητές τις πρώτες αυτές ημέρες. Αυτές οι μικρές αλλά ενδιαφέρουσες πτυχές της καθημερινότητας μας βοήθησαν να κατανοήσουμε καλύτερα τον παλμό και τον τρόπο ζωής εδώ, αναγκάζοντάς μας να αναθεωρήσουμε πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα.
1. Η ηλεκτρική μας ενέργεια λειτουργεί με προπληρωμή. Αυτό ήταν πραγματικά περίεργο και πρωτόγνωρο για εμάς. Δεν είχαμε ακούσει ποτέ για μια τέτοια επιλογή στο παρελθόν. Όταν η ιδιοκτήτρια μας παρέδωσε τα κλειδιά, μας έδειξε τον μετρητή στο διαμέρισμα και μας ενημέρωσε ότι πιθανόν να είχαμε αρκετή ενέργεια για να περάσουμε το βράδυ. Ήταν περίπου 7:30 μ.μ. και αυτή η δήλωση δεν ενέπνευσε καθόλου εμπιστοσύνη. Μας εξήγησε ότι μπορούμε να αγοράζουμε ηλεκτρικό ρεύμα στα ταμεία των περισσότερων τοπικών σουπερμάρκετ. Μας φάνηκε παράξενο, σχεδόν σουρεαλιστικό. Έτσι, κατευθυνθήκαμε στο πλησιέστερο Pick n Pay και αγοράσαμε ηλεκτρικό ρεύμα αξίας περίπου 20 δολαρίων. Ρωτήθηκαν για τη διεύθυνσή μας, οπότε υποθέσαμε ότι θα γινόταν κάποιου είδους μαγική μεταφορά. Επιστρέψαμε στο σπίτι, περιμέναμε για περίπου μισή ώρα χωρίς να δούμε καμία ενημέρωση στον μετρητή, και τότε συνειδητοποιήσαμε ότι τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο απλά. Αρχίσαμε να εξερευνούμε τον μετρητή και να διαβάζουμε την απόδειξη προσεκτικά. Μετά από λίγη προσπάθεια, καταλάβαμε πώς να εισάγουμε έναν κωδικό PIN που αναγραφόταν στην απόδειξη στον μετρητή μας. Και τι να δούμε; Ξαφνικά είχαμε 153 kWh ηλεκτρικής ενέργειας, πολύ καλύτερα από τις δυσοίωνες 14 kWh που είχαμε αρχικά! Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ προσεκτικοί με την κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος, κάτι που είναι αξιοσημείωτο. Κάθε μεμονωμένη πρίζα στο διαμέρισμά μας έχει έναν διακόπτη απενεργοποίησης, κάτι που μας επιτρέπει να ελέγχουμε την κατανάλωσή μας με ακρίβεια. Αυτό μας έχει κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σπάταλοι είμαστε συνήθως και πόσο πιο συνειδητοποιημένοι μπορούμε να γίνουμε.
2. Τα προγράμματα κινητής τηλεφωνίας λειτουργούν διαφορετικά εδώ. Και πάλι, η λογική είναι “πληρώνεις όσο χρησιμοποιείς”. Η έννοια του “απεριόριστου” σε λεπτά, δεδομένα και SMS δεν είναι κάτι που συναντάται συχνά εδώ. Εμείς ούτως ή άλλως σκοπεύαμε να επιλέξουμε ένα πρόγραμμα προπληρωμής, αλλά ήταν ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε ότι αυτό είναι ο κανόνας στην Κέιπ Τάουν. Και πάλι, όπως και με το ρεύμα, μπορείτε να αγοράσετε λεπτά ομιλίας, δεδομένα και SMS (εδώ δεν λέγονται “texts”) στην ουρά του ταμείου στα περισσότερα σουπερμάρκετ. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είσαι συνεχώς σε εγρήγορση για την κατανάλωσή σου, κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την άνεση των απεριόριστων πακέτων που είχαμε συνηθίσει. Η επικοινωνία γίνεται πιο συνειδητή και λιγότερο αυθόρμητη, καθώς πάντα σκέφτεσαι το κόστος.
3. Οι οδηγοί οδηγούν πολύ, πολύ επιθετικά. Ομολογουμένως, ο αρραβωνιαστικός μου κι εγώ καταγόμαστε από το Πόρτλαντ, το οποίο φημίζεται για τους φιλικούς, ευγενικούς οδηγούς που δεν κορνάρουν σχεδόν ποτέ. Εδώ όμως, η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική και μας φαίνεται υπερβολική. Οι οδηγοί αλλάζουν συνεχώς λωρίδες χωρίς προειδοποίηση, κορνάρουν ασταμάτητα για τον παραμικρό λόγο και οδηγούν με απίστευτα μεγάλες ταχύτητες. Ο αρραβωνιαστικός μου κι εγώ νοικιάζουμε μια παλιά Mercedes, ένα πραγματικό “θηρίο” αυτοκίνητο, και το καημένο χρειάζεται αρκετό χρόνο για να πιάσει ταχύτητα. Επίσης, χρειάζονται πολλές προσπάθειες για να πάρει μπροστά, κάτι που προσθέτει στο άγχος της οδήγησης στην πόλη. Δεν ταιριάζει καθόλου με όλα τα άλλα αυτοκίνητα και τον ρυθμό τους, κάνοντάς μας να νιώθουμε συνεχώς εκτός τόπου και χρόνου στο δρόμο.
4. Το κρασί, η μπύρα και τα οινοπνευματώδη ποτά είναι σχετικά φθηνά. Εδώ δεν έχουμε κανένα παράπονο! Αντιθέτως, ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Η Νότια Αφρική είναι γνωστή για την παραγωγή κρασιού της, και το να μπορείς να απολαμβάνεις εξαιρετικής ποιότητας κρασιά σε πολύ προσιτές τιμές είναι ένα σημαντικό πλεονέκτημα. Αυτό μας επιτρέπει να εξερευνούμε τις τοπικές ποικιλίες και να δοκιμάζουμε νέα πράγματα χωρίς να ανησυχούμε για το κόστος. Είναι σίγουρα ένα από τα πράγματα που εκτιμούμε ιδιαίτερα στην καθημερινότητά μας εδώ, ειδικά μετά από μια κουραστική μέρα γεμάτη νέες εμπειρίες και προσαρμογές.
5. Είναι πολύ συνηθισμένο να υπάρχει μόνο πλυντήριο ρούχων, χωρίς στεγνωτήριο. Ευτυχώς, ο δυνατός ήλιος και το συνεχές αεράκι στεγνώνουν τα ρούχα μας πολύ γρήγορα, αλλά και πάλι, είναι κάτι καινούργιο που απαιτεί προσαρμογή! Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το πλυντήριο και το στεγνωτήριο πάνε πάντα μαζί, οπότε η έλλειψη στεγνωτηρίου μας εξέπληξε. Χρειάστηκε να μάθουμε να οργανώνουμε το πλύσιμο των ρούχων μας ανάλογα με τον καιρό και να χρησιμοποιούμε τις απλώστρες με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Παρόλο που είναι μια μικρή αλλαγή, επηρεάζει τον καθημερινό μας προγραμματισμό και μας υπενθυμίζει συνεχώς τις διαφορές στον τρόπο ζωής και τις υποδομές.
6. Δεν υπάρχουν σακούλες Ziploc! Είχα διαβάσει σε έναν ταξιδιωτικό ιστότοπο ότι σε ορισμένες χώρες δεν υπάρχουν, αλλά δεν το είχα πάρει και πολύ στα σοβαρά. Είναι όμως εντελώς αλήθεια. Προσπαθώ να καταλάβω πώς οι άνθρωποι καταψύχουν πράγματα εδώ, γιατί πάντα βασιζόμουν τόσο πολύ στις σακούλες κατάψυξης. Αυτό είναι δύσκολο. Και, για την ιστορία, έχω ελέγξει τρία διαφορετικά σουπερμάρκετ. Τώρα φυλάω σαν θησαυρό όσες φέραμε μαζί μας. Αυτή η μικρή έλλειψη έχει αποδειχθεί πολύ πιο ενοχλητική από ό,τι θα περίμενε κανείς, καθώς επηρεάζει τον τρόπο που αποθηκεύουμε τα τρόφιμα, ειδικά τα υπολείμματα και όσα θέλουμε να καταψύξουμε για μελλοντική χρήση. Μας αναγκάζει να γίνουμε πιο δημιουργικοί με τα δοχεία και τις άλλες λύσεις αποθήκευσης, αλλά η ευκολία των σακουλών Ziploc είναι κάτι που πραγματικά μας λείπει.
Αυτές είναι μόνο μερικές από τις καθημερινές διαφορές που έχουμε παρατηρήσει και είμαι σίγουρη ότι θα παρατηρήσουμε ακόμα περισσότερες όσο περνάει ο καιρός. Μια πιο γενική παρατήρηση είναι ότι τα πράγματα κινούνται με πιο αργούς ρυθμούς εδώ. Από το φαγητό σε ένα εστιατόριο μέχρι την απόκτηση σημαντικών υπηρεσιών όπως η πρόσβαση στο διαδίκτυο (!), οι άνθρωποι παίρνουν τον χρόνο τους. Αυτή η χαλαρότητα είναι μια διαρκής πρόκληση για εμάς που είχαμε συνηθίσει σε έναν πολύ πιο γρήγορο και αποτελεσματικό ρυθμό ζωής. Στην αρχή, μας προκαλούσε εκνευρισμό και ανυπομονησία, αλλά σιγά σιγά αρχίζουμε να εκτιμούμε αυτή την προσέγγιση. Οι συνομιλίες είναι πιο μακροσκελείς, η εξυπηρέτηση είναι πιο προσωπική, ακόμα κι αν είναι πιο αργή. Αυτό μας αναγκάζει να μειώσουμε τους δικούς μας ρυθμούς, να μάθουμε την υπομονή και να απολαύσουμε τη στιγμή, αντί να βιαζόμαστε συνεχώς για το επόμενο πράγμα. Και πάλι, πιθανότατα μας κάνει καλό να περάσουμε λίγο καιρό ζώντας με αυτόν τον τρόπο. Μας διδάσκει να αναπνέουμε, να παρατηρούμε και να εκτιμούμε τις μικρές λεπτομέρειες της ζωής, κάτι που ίσως είχαμε ξεχάσει στην ταχύτητα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας.
Η προσαρμογή στην Κέιπ Τάουν είναι ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις και μαθήματα. Κάθε μέρα φέρνει μια νέα ανακάλυψη, μια νέα πρόκληση, αλλά και μια νέα ευκαιρία να δούμε τον κόσμο από μια διαφορετική οπτική γωνία. Παρά τις αρχικές δυσκολίες και τις διαφορές που χρειάζονται προσαρμογή, η εμπειρία αυτή μας εμπλουτίζει και μας κάνει να εκτιμούμε την πολυμορφία των πολιτισμών και των τρόπων ζωής. Η Νότια Αφρική μας καλωσορίζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο, και εμείς είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε να εξερευνούμε και να μαθαίνουμε.